Conjugaison et définition du verbe CONVENIR avec l'auxiliaire avoir
Conjugaison complète et définition du verbe convenir
Liste des verbes en C
Auxiliaire utilisé : avoir
L'auxiliaire avoir est employé ci-dessous. Voir la conjugaison de convenir avec l'auxiliaire être.
Terminaison : -enir
Définition : convenir /kɔ̃.vniʁ/ transitif indirect 3ème groupe
Être convenable, approprié, adéquat.
convenir (Impersonnel)
Être conforme aux usages, aux conventions, aux nécessités ou besoins. Être utile, à propos.
Être souhaitable.
se convenir pronominal réciproque
Être approprié l’un à l’autre, se plaire mutuellement.
convenir, auxiliaire être ou avoir
Tomber d’accord.
Faire un accord, une convention.
Indicatif
Présent
| je | conviens |
| tu | conviens |
| il | convient |
| nous | convenons |
| vous | convenez |
| ils | conviennent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | convenu |
| tu | avais | convenu |
| il | avait | convenu |
| nous | avions | convenu |
| vous | aviez | convenu |
| ils | avaient | convenu |
Futur simple
| je | conviendrai |
| tu | conviendras |
| il | conviendra |
| nous | conviendrons |
| vous | conviendrez |
| ils | conviendront |
Passé composé
| j' | ai | convenu |
| tu | as | convenu |
| il | a | convenu |
| nous | avons | convenu |
| vous | avez | convenu |
| ils | ont | convenu |
Passé simple
| je | convins |
| tu | convins |
| il | convint |
| nous | convînmes |
| vous | convîntes |
| ils | convinrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | convenu |
| tu | auras | convenu |
| il | aura | convenu |
| nous | aurons | convenu |
| vous | aurez | convenu |
| ils | auront | convenu |
Imparfait
| je | convenais |
| tu | convenais |
| il | convenait |
| nous | convenions |
| vous | conveniez |
| ils | convenaient |
Passé antérieur
| j' | eus | convenu |
| tu | eus | convenu |
| il | eut | convenu |
| nous | eûmes | convenu |
| vous | eûtes | convenu |
| ils | eurent | convenu |
Annonce
Conditionnel
Conditionnel présent
| je | conviendrais |
| tu | conviendrais |
| il | conviendrait |
| nous | conviendrions |
| vous | conviendriez |
| ils | conviendraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | convenu |
| tu | aurais | convenu |
| il | aurait | convenu |
| nous | aurions | convenu |
| vous | auriez | convenu |
| ils | auraient | convenu |
Conditionnel passé 2ème forme
| j' | eusse | convenu |
| tu | eusses | convenu |
| il | eût | convenu |
| nous | eussions | convenu |
| vous | eussiez | convenu |
| ils | eussent | convenu |
Subjonctif
Subjonctif présent
| que | je | convienne |
| que | tu | conviennes |
| qu' | il | convienne |
| que | nous | convenions |
| que | vous | conveniez |
| qu' | ils | conviennent |
Subjonctif imparfait
| que | je | convinsse |
| que | tu | convinsses |
| qu' | il | convînt |
| que | nous | convinssions |
| que | vous | convinssiez |
| qu' | ils | convinssent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | convenu |
| que | tu | aies | convenu |
| qu' | il | ait | convenu |
| que | nous | ayons | convenu |
| que | vous | ayez | convenu |
| qu' | ils | aient | convenu |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | convenu |
| que | tu | eusses | convenu |
| qu' | il | eût | convenu |
| que | nous | eussions | convenu |
| que | vous | eussiez | convenu |
| qu' | ils | eussent | convenu |
Impératif
Impératif présent
| conviens |
| convenons |
| convenez |
Impératif passé
| aie | convenu |
| ayons | convenu |
| ayez | convenu |
Infinitif
Infinitif présent
Infinitif passé
Participe
Participe présent
Participe passé