Conjugaison et définition du verbe DÉCONCERTER
Conjugaison complète et définition du verbe déconcerter
Liste des verbes en D
Auxiliaire utilisé : avoir
Terminaison : -er
Définition : déconcerter transitif 1er groupe
Littéraire : Déranger l’accord, troubler l’harmonie.
Troubler quelqu’un en rompant ses mesures, en l’arrêtant dans l’exécution de ses projets.
Troubler quelqu’un en lui faisant perdre contenance.
Indicatif
Présent
| je | déconcerte |
| tu | déconcertes |
| il | déconcerte |
| nous | déconcertons |
| vous | déconcertez |
| ils | déconcertent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | déconcerté |
| tu | avais | déconcerté |
| il | avait | déconcerté |
| nous | avions | déconcerté |
| vous | aviez | déconcerté |
| ils | avaient | déconcerté |
Futur simple
| je | déconcerterai |
| tu | déconcerteras |
| il | déconcertera |
| nous | déconcerterons |
| vous | déconcerterez |
| ils | déconcerteront |
Passé composé
| j' | ai | déconcerté |
| tu | as | déconcerté |
| il | a | déconcerté |
| nous | avons | déconcerté |
| vous | avez | déconcerté |
| ils | ont | déconcerté |
Passé simple
| je | déconcertai |
| tu | déconcertas |
| il | déconcerta |
| nous | déconcertâmes |
| vous | déconcertâtes |
| ils | déconcertèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | déconcerté |
| tu | auras | déconcerté |
| il | aura | déconcerté |
| nous | aurons | déconcerté |
| vous | aurez | déconcerté |
| ils | auront | déconcerté |
Imparfait
| je | déconcertais |
| tu | déconcertais |
| il | déconcertait |
| nous | déconcertions |
| vous | déconcertiez |
| ils | déconcertaient |
Passé antérieur
| j' | eus | déconcerté |
| tu | eus | déconcerté |
| il | eut | déconcerté |
| nous | eûmes | déconcerté |
| vous | eûtes | déconcerté |
| ils | eurent | déconcerté |
Annonce
Conditionnel
Conditionnel présent
| je | déconcerterais |
| tu | déconcerterais |
| il | déconcerterait |
| nous | déconcerterions |
| vous | déconcerteriez |
| ils | déconcerteraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | déconcerté |
| tu | aurais | déconcerté |
| il | aurait | déconcerté |
| nous | aurions | déconcerté |
| vous | auriez | déconcerté |
| ils | auraient | déconcerté |
Conditionnel passé 2ème forme
| j' | eusse | déconcerté |
| tu | eusses | déconcerté |
| il | eût | déconcerté |
| nous | eussions | déconcerté |
| vous | eussiez | déconcerté |
| ils | eussent | déconcerté |
Subjonctif
Subjonctif présent
| que | je | déconcerte |
| que | tu | déconcertes |
| qu' | il | déconcerte |
| que | nous | déconcertions |
| que | vous | déconcertiez |
| qu' | ils | déconcertent |
Subjonctif imparfait
| que | je | déconcertasse |
| que | tu | déconcertasses |
| qu' | il | déconcertât |
| que | nous | déconcertassions |
| que | vous | déconcertassiez |
| qu' | ils | déconcertassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | déconcerté |
| que | tu | aies | déconcerté |
| qu' | il | ait | déconcerté |
| que | nous | ayons | déconcerté |
| que | vous | ayez | déconcerté |
| qu' | ils | aient | déconcerté |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | déconcerté |
| que | tu | eusses | déconcerté |
| qu' | il | eût | déconcerté |
| que | nous | eussions | déconcerté |
| que | vous | eussiez | déconcerté |
| qu' | ils | eussent | déconcerté |
Impératif
Impératif présent
| déconcerte |
| déconcertons |
| déconcertez |
Impératif passé
| aie | déconcerté |
| ayons | déconcerté |
| ayez | déconcerté |
Infinitif
Infinitif présent
Infinitif passé
Participe
Participe présent
Participe passé
| déconcerté |
| ayant | déconcerté |