Conjugaison et définition du verbe ÉBRANLER
Conjugaison complète et définition du verbe ébranler
Liste des verbes en E
Auxiliaire utilisé : avoir
Terminaison : -er
Définition : ébranler /e.bʁɑ̃.le/ transitif 1er groupe
Amener par des secousses une chose à ne plus être dans une ferme assiette.
Émouvoir quelqu’un, faire qu’il soit moins ferme dans la situation d’esprit où il était, dans ses opinions, dans ses résolutions.
s’ébranler pronominal
En particulier, militaire : Se mettre en mouvement, commencer un mouvement.
Indicatif
Présent
| je | ébranle |
| tu | ébranles |
| il | ébranle |
| nous | ébranlons |
| vous | ébranlez |
| ils | ébranlent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | ébranlé |
| tu | avais | ébranlé |
| il | avait | ébranlé |
| nous | avions | ébranlé |
| vous | aviez | ébranlé |
| ils | avaient | ébranlé |
Futur simple
| je | ébranlerai |
| tu | ébranleras |
| il | ébranlera |
| nous | ébranlerons |
| vous | ébranlerez |
| ils | ébranleront |
Passé composé
| j' | ai | ébranlé |
| tu | as | ébranlé |
| il | a | ébranlé |
| nous | avons | ébranlé |
| vous | avez | ébranlé |
| ils | ont | ébranlé |
Passé simple
| je | ébranlai |
| tu | ébranlas |
| il | ébranla |
| nous | ébranlâmes |
| vous | ébranlâtes |
| ils | ébranlèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | ébranlé |
| tu | auras | ébranlé |
| il | aura | ébranlé |
| nous | aurons | ébranlé |
| vous | aurez | ébranlé |
| ils | auront | ébranlé |
Imparfait
| je | ébranlais |
| tu | ébranlais |
| il | ébranlait |
| nous | ébranlions |
| vous | ébranliez |
| ils | ébranlaient |
Passé antérieur
| j' | eus | ébranlé |
| tu | eus | ébranlé |
| il | eut | ébranlé |
| nous | eûmes | ébranlé |
| vous | eûtes | ébranlé |
| ils | eurent | ébranlé |
Annonce
Conditionnel
Conditionnel présent
| je | ébranlerais |
| tu | ébranlerais |
| il | ébranlerait |
| nous | ébranlerions |
| vous | ébranleriez |
| ils | ébranleraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | ébranlé |
| tu | aurais | ébranlé |
| il | aurait | ébranlé |
| nous | aurions | ébranlé |
| vous | auriez | ébranlé |
| ils | auraient | ébranlé |
Conditionnel passé 2ème forme
| j' | eusse | ébranlé |
| tu | eusses | ébranlé |
| il | eût | ébranlé |
| nous | eussions | ébranlé |
| vous | eussiez | ébranlé |
| ils | eussent | ébranlé |
Subjonctif
Subjonctif présent
| que | je | ébranle |
| que | tu | ébranles |
| qu' | il | ébranle |
| que | nous | ébranlions |
| que | vous | ébranliez |
| qu' | ils | ébranlent |
Subjonctif imparfait
| que | je | ébranlasse |
| que | tu | ébranlasses |
| qu' | il | ébranlât |
| que | nous | ébranlassions |
| que | vous | ébranlassiez |
| qu' | ils | ébranlassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | ébranlé |
| que | tu | aies | ébranlé |
| qu' | il | ait | ébranlé |
| que | nous | ayons | ébranlé |
| que | vous | ayez | ébranlé |
| qu' | ils | aient | ébranlé |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | ébranlé |
| que | tu | eusses | ébranlé |
| qu' | il | eût | ébranlé |
| que | nous | eussions | ébranlé |
| que | vous | eussiez | ébranlé |
| qu' | ils | eussent | ébranlé |
Impératif
Impératif présent
Impératif passé
| aie | ébranlé |
| ayons | ébranlé |
| ayez | ébranlé |
Infinitif
Infinitif présent
Infinitif passé
Participe
Participe présent
Participe passé