Conjugaison et définition du verbe ENCOURTINER
Conjugaison complète et définition du verbe encourtiner
Liste des verbes en E
Auxiliaire utilisé : avoir
Terminaison : -er
Définition : encourtiner 1er groupe /ɑ̃.kuʁ.ti.ne/ transitif
Garnir de courtines, de tapisseries, de rideaux.
Indicatif
Présent
| j' | encourtine |
| tu | encourtines |
| il | encourtine |
| nous | encourtinons |
| vous | encourtinez |
| ils | encourtinent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | encourtiné |
| tu | avais | encourtiné |
| il | avait | encourtiné |
| nous | avions | encourtiné |
| vous | aviez | encourtiné |
| ils | avaient | encourtiné |
Futur simple
| j' | encourtinerai |
| tu | encourtineras |
| il | encourtinera |
| nous | encourtinerons |
| vous | encourtinerez |
| ils | encourtineront |
Passé composé
| j' | ai | encourtiné |
| tu | as | encourtiné |
| il | a | encourtiné |
| nous | avons | encourtiné |
| vous | avez | encourtiné |
| ils | ont | encourtiné |
Passé simple
| j' | encourtinai |
| tu | encourtinas |
| il | encourtina |
| nous | encourtinâmes |
| vous | encourtinâtes |
| ils | encourtinèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | encourtiné |
| tu | auras | encourtiné |
| il | aura | encourtiné |
| nous | aurons | encourtiné |
| vous | aurez | encourtiné |
| ils | auront | encourtiné |
Imparfait
| j' | encourtinais |
| tu | encourtinais |
| il | encourtinait |
| nous | encourtinions |
| vous | encourtiniez |
| ils | encourtinaient |
Passé antérieur
| j' | eus | encourtiné |
| tu | eus | encourtiné |
| il | eut | encourtiné |
| nous | eûmes | encourtiné |
| vous | eûtes | encourtiné |
| ils | eurent | encourtiné |
Annonce
Conditionnel
Conditionnel présent
| j' | encourtinerais |
| tu | encourtinerais |
| il | encourtinerait |
| nous | encourtinerions |
| vous | encourtineriez |
| ils | encourtineraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | encourtiné |
| tu | aurais | encourtiné |
| il | aurait | encourtiné |
| nous | aurions | encourtiné |
| vous | auriez | encourtiné |
| ils | auraient | encourtiné |
Conditionnel passé 2ème forme
| j' | eusse | encourtiné |
| tu | eusses | encourtiné |
| il | eût | encourtiné |
| nous | eussions | encourtiné |
| vous | eussiez | encourtiné |
| ils | eussent | encourtiné |
Subjonctif
Subjonctif présent
| que | j' | encourtine |
| que | tu | encourtines |
| qu' | il | encourtine |
| que | nous | encourtinions |
| que | vous | encourtiniez |
| qu' | ils | encourtinent |
Subjonctif imparfait
| que | j' | encourtinasse |
| que | tu | encourtinasses |
| qu' | il | encourtinât |
| que | nous | encourtinassions |
| que | vous | encourtinassiez |
| qu' | ils | encourtinassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | encourtiné |
| que | tu | aies | encourtiné |
| qu' | il | ait | encourtiné |
| que | nous | ayons | encourtiné |
| que | vous | ayez | encourtiné |
| qu' | ils | aient | encourtiné |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | encourtiné |
| que | tu | eusses | encourtiné |
| qu' | il | eût | encourtiné |
| que | nous | eussions | encourtiné |
| que | vous | eussiez | encourtiné |
| qu' | ils | eussent | encourtiné |
Impératif
Impératif présent
| encourtine |
| encourtinons |
| encourtinez |
Impératif passé
| aie | encourtiné |
| ayons | encourtiné |
| ayez | encourtiné |
Infinitif
Infinitif présent
Infinitif passé
Participe
Participe présent
Participe passé
| encourtiné |
| ayant | encourtiné |