Conjugaison et définition du verbe COHABITER
Conjugaison complète et définition du verbe cohabiter
Liste des verbes en C
Auxiliaire utilisé : avoir
Terminaison : -er
Définition : cohabiter /kɔ.a.bi.te/ intransitif 1er groupe
Habiter avec un ou plusieurs autres.
Jurisprudence : Vivre ensemble comme mari et femme.
Indicatif
Présent
| je | cohabite |
| tu | cohabites |
| il | cohabite |
| nous | cohabitons |
| vous | cohabitez |
| ils | cohabitent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | cohabité |
| tu | avais | cohabité |
| il | avait | cohabité |
| nous | avions | cohabité |
| vous | aviez | cohabité |
| ils | avaient | cohabité |
Futur simple
| je | cohabiterai |
| tu | cohabiteras |
| il | cohabitera |
| nous | cohabiterons |
| vous | cohabiterez |
| ils | cohabiteront |
Passé composé
| j' | ai | cohabité |
| tu | as | cohabité |
| il | a | cohabité |
| nous | avons | cohabité |
| vous | avez | cohabité |
| ils | ont | cohabité |
Passé simple
| je | cohabitai |
| tu | cohabitas |
| il | cohabita |
| nous | cohabitâmes |
| vous | cohabitâtes |
| ils | cohabitèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | cohabité |
| tu | auras | cohabité |
| il | aura | cohabité |
| nous | aurons | cohabité |
| vous | aurez | cohabité |
| ils | auront | cohabité |
Imparfait
| je | cohabitais |
| tu | cohabitais |
| il | cohabitait |
| nous | cohabitions |
| vous | cohabitiez |
| ils | cohabitaient |
Passé antérieur
| j' | eus | cohabité |
| tu | eus | cohabité |
| il | eut | cohabité |
| nous | eûmes | cohabité |
| vous | eûtes | cohabité |
| ils | eurent | cohabité |
Annonce
Conditionnel
Conditionnel présent
| je | cohabiterais |
| tu | cohabiterais |
| il | cohabiterait |
| nous | cohabiterions |
| vous | cohabiteriez |
| ils | cohabiteraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | cohabité |
| tu | aurais | cohabité |
| il | aurait | cohabité |
| nous | aurions | cohabité |
| vous | auriez | cohabité |
| ils | auraient | cohabité |
Conditionnel passé 2ème forme
| j' | eusse | cohabité |
| tu | eusses | cohabité |
| il | eût | cohabité |
| nous | eussions | cohabité |
| vous | eussiez | cohabité |
| ils | eussent | cohabité |
Subjonctif
Subjonctif présent
| que | je | cohabite |
| que | tu | cohabites |
| qu' | il | cohabite |
| que | nous | cohabitions |
| que | vous | cohabitiez |
| qu' | ils | cohabitent |
Subjonctif imparfait
| que | je | cohabitasse |
| que | tu | cohabitasses |
| qu' | il | cohabitât |
| que | nous | cohabitassions |
| que | vous | cohabitassiez |
| qu' | ils | cohabitassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | cohabité |
| que | tu | aies | cohabité |
| qu' | il | ait | cohabité |
| que | nous | ayons | cohabité |
| que | vous | ayez | cohabité |
| qu' | ils | aient | cohabité |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | cohabité |
| que | tu | eusses | cohabité |
| qu' | il | eût | cohabité |
| que | nous | eussions | cohabité |
| que | vous | eussiez | cohabité |
| qu' | ils | eussent | cohabité |
Impératif
Impératif présent
| cohabite |
| cohabitons |
| cohabitez |
Impératif passé
| aie | cohabité |
| ayons | cohabité |
| ayez | cohabité |
Infinitif
Infinitif présent
Infinitif passé
Participe
Participe présent
Participe passé