Conjugaison et définition du verbe CONCILIER
Conjugaison complète et définition du verbe concilier
Liste des verbes en C
Auxiliaire utilisé : avoir
Terminaison : -ier
Définition : concilier /kɔ̃.si.lje/ transitif 1er groupe
Accorder ensemble des personnes divisées d’opinion, d’intérêt.
Choses qui sont ou semblent être contraires.
Disposer favorablement.
Indicatif
Présent
| je | concilie |
| tu | concilies |
| il | concilie |
| nous | concilions |
| vous | conciliez |
| ils | concilient |
Plus-que-parfait
| j' | avais | concilié |
| tu | avais | concilié |
| il | avait | concilié |
| nous | avions | concilié |
| vous | aviez | concilié |
| ils | avaient | concilié |
Futur simple
| je | concilierai |
| tu | concilieras |
| il | conciliera |
| nous | concilierons |
| vous | concilierez |
| ils | concilieront |
Passé composé
| j' | ai | concilié |
| tu | as | concilié |
| il | a | concilié |
| nous | avons | concilié |
| vous | avez | concilié |
| ils | ont | concilié |
Passé simple
| je | conciliai |
| tu | concilias |
| il | concilia |
| nous | conciliâmes |
| vous | conciliâtes |
| ils | concilièrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | concilié |
| tu | auras | concilié |
| il | aura | concilié |
| nous | aurons | concilié |
| vous | aurez | concilié |
| ils | auront | concilié |
Imparfait
| je | conciliais |
| tu | conciliais |
| il | conciliait |
| nous | conciliions |
| vous | conciliiez |
| ils | conciliaient |
Passé antérieur
| j' | eus | concilié |
| tu | eus | concilié |
| il | eut | concilié |
| nous | eûmes | concilié |
| vous | eûtes | concilié |
| ils | eurent | concilié |
Annonce
Conditionnel
Conditionnel présent
| je | concilierais |
| tu | concilierais |
| il | concilierait |
| nous | concilierions |
| vous | concilieriez |
| ils | concilieraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | concilié |
| tu | aurais | concilié |
| il | aurait | concilié |
| nous | aurions | concilié |
| vous | auriez | concilié |
| ils | auraient | concilié |
Conditionnel passé 2ème forme
| j' | eusse | concilié |
| tu | eusses | concilié |
| il | eût | concilié |
| nous | eussions | concilié |
| vous | eussiez | concilié |
| ils | eussent | concilié |
Subjonctif
Subjonctif présent
| que | je | concilie |
| que | tu | concilies |
| qu' | il | concilie |
| que | nous | conciliions |
| que | vous | conciliiez |
| qu' | ils | concilient |
Subjonctif imparfait
| que | je | conciliasse |
| que | tu | conciliasses |
| qu' | il | conciliât |
| que | nous | conciliassions |
| que | vous | conciliassiez |
| qu' | ils | conciliassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | concilié |
| que | tu | aies | concilié |
| qu' | il | ait | concilié |
| que | nous | ayons | concilié |
| que | vous | ayez | concilié |
| qu' | ils | aient | concilié |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | concilié |
| que | tu | eusses | concilié |
| qu' | il | eût | concilié |
| que | nous | eussions | concilié |
| que | vous | eussiez | concilié |
| qu' | ils | eussent | concilié |
Impératif
Impératif présent
| concilie |
| concilions |
| conciliez |
Impératif passé
| aie | concilié |
| ayons | concilié |
| ayez | concilié |
Infinitif
Infinitif présent
Infinitif passé
Participe
Participe présent
Participe passé