Conjugaison et définition du verbe CONJECTURER
Conjugaison complète et définition du verbe conjecturer
Liste des verbes en C
Auxiliaire utilisé : avoir
Terminaison : -er
Définition : conjecturer transitif 1er groupe
Inférer par conjecture.
Indicatif
Présent
| je | conjecture |
| tu | conjectures |
| il | conjecture |
| nous | conjecturons |
| vous | conjecturez |
| ils | conjecturent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | conjecturé |
| tu | avais | conjecturé |
| il | avait | conjecturé |
| nous | avions | conjecturé |
| vous | aviez | conjecturé |
| ils | avaient | conjecturé |
Futur simple
| je | conjecturerai |
| tu | conjectureras |
| il | conjecturera |
| nous | conjecturerons |
| vous | conjecturerez |
| ils | conjectureront |
Passé composé
| j' | ai | conjecturé |
| tu | as | conjecturé |
| il | a | conjecturé |
| nous | avons | conjecturé |
| vous | avez | conjecturé |
| ils | ont | conjecturé |
Passé simple
| je | conjecturai |
| tu | conjecturas |
| il | conjectura |
| nous | conjecturâmes |
| vous | conjecturâtes |
| ils | conjecturèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | conjecturé |
| tu | auras | conjecturé |
| il | aura | conjecturé |
| nous | aurons | conjecturé |
| vous | aurez | conjecturé |
| ils | auront | conjecturé |
Imparfait
| je | conjecturais |
| tu | conjecturais |
| il | conjecturait |
| nous | conjecturions |
| vous | conjecturiez |
| ils | conjecturaient |
Passé antérieur
| j' | eus | conjecturé |
| tu | eus | conjecturé |
| il | eut | conjecturé |
| nous | eûmes | conjecturé |
| vous | eûtes | conjecturé |
| ils | eurent | conjecturé |
Annonce
Conditionnel
Conditionnel présent
| je | conjecturerais |
| tu | conjecturerais |
| il | conjecturerait |
| nous | conjecturerions |
| vous | conjectureriez |
| ils | conjectureraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | conjecturé |
| tu | aurais | conjecturé |
| il | aurait | conjecturé |
| nous | aurions | conjecturé |
| vous | auriez | conjecturé |
| ils | auraient | conjecturé |
Conditionnel passé 2ème forme
| j' | eusse | conjecturé |
| tu | eusses | conjecturé |
| il | eût | conjecturé |
| nous | eussions | conjecturé |
| vous | eussiez | conjecturé |
| ils | eussent | conjecturé |
Subjonctif
Subjonctif présent
| que | je | conjecture |
| que | tu | conjectures |
| qu' | il | conjecture |
| que | nous | conjecturions |
| que | vous | conjecturiez |
| qu' | ils | conjecturent |
Subjonctif imparfait
| que | je | conjecturasse |
| que | tu | conjecturasses |
| qu' | il | conjecturât |
| que | nous | conjecturassions |
| que | vous | conjecturassiez |
| qu' | ils | conjecturassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | conjecturé |
| que | tu | aies | conjecturé |
| qu' | il | ait | conjecturé |
| que | nous | ayons | conjecturé |
| que | vous | ayez | conjecturé |
| qu' | ils | aient | conjecturé |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | conjecturé |
| que | tu | eusses | conjecturé |
| qu' | il | eût | conjecturé |
| que | nous | eussions | conjecturé |
| que | vous | eussiez | conjecturé |
| qu' | ils | eussent | conjecturé |
Impératif
Impératif présent
| conjecture |
| conjecturons |
| conjecturez |
Impératif passé
| aie | conjecturé |
| ayons | conjecturé |
| ayez | conjecturé |
Infinitif
Infinitif présent
Infinitif passé
Participe
Participe présent
Participe passé
| conjecturé |
| ayant | conjecturé |