Conjugaison et définition du verbe DÉGUENILLER
			
		
Conjugaison complète et définition du verbe dégueniller
		 Liste des verbes en D
		Liste des verbes en D
		
	
		Auxiliaire utilisé : avoir
Terminaison : -er
Définition : dégueniller /de.ɡə.ni.je/ transitif 1er groupe
Déchirer les habits, mettre en guenilles.
Par extension, ruiner quelqu’un.
(Figuré) Populaire : Maltraiter de paroles.
			Indicatif
				Présent
| je | déguenille | 
| tu | déguenilles | 
| il | déguenille | 
| nous | déguenillons | 
| vous | déguenillez | 
| ils | déguenillent | 
Plus-que-parfait
| j' | avais | déguenillé | 
| tu | avais | déguenillé | 
| il | avait | déguenillé | 
| nous | avions | déguenillé | 
| vous | aviez | déguenillé | 
| ils | avaient | déguenillé | 
Futur simple
| je | déguenillerai | 
| tu | déguenilleras | 
| il | déguenillera | 
| nous | déguenillerons | 
| vous | déguenillerez | 
| ils | déguenilleront | 
Passé composé
| j' | ai | déguenillé | 
| tu | as | déguenillé | 
| il | a | déguenillé | 
| nous | avons | déguenillé | 
| vous | avez | déguenillé | 
| ils | ont | déguenillé | 
Passé simple
| je | déguenillai | 
| tu | déguenillas | 
| il | déguenilla | 
| nous | déguenillâmes | 
| vous | déguenillâtes | 
| ils | déguenillèrent | 
Futur antérieur
| j' | aurai | déguenillé | 
| tu | auras | déguenillé | 
| il | aura | déguenillé | 
| nous | aurons | déguenillé | 
| vous | aurez | déguenillé | 
| ils | auront | déguenillé | 
Imparfait
| je | déguenillais | 
| tu | déguenillais | 
| il | déguenillait | 
| nous | déguenillions | 
| vous | déguenilliez | 
| ils | déguenillaient | 
Passé antérieur
| j' | eus | déguenillé | 
| tu | eus | déguenillé | 
| il | eut | déguenillé | 
| nous | eûmes | déguenillé | 
| vous | eûtes | déguenillé | 
| ils | eurent | déguenillé | 
Annonce
	
Conditionnel
				Conditionnel présent
| je | déguenillerais | 
| tu | déguenillerais | 
| il | déguenillerait | 
| nous | déguenillerions | 
| vous | déguenilleriez | 
| ils | déguenilleraient | 
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | déguenillé | 
| tu | aurais | déguenillé | 
| il | aurait | déguenillé | 
| nous | aurions | déguenillé | 
| vous | auriez | déguenillé | 
| ils | auraient | déguenillé | 
Conditionnel passé 2ème forme
| j' | eusse | déguenillé | 
| tu | eusses | déguenillé | 
| il | eût | déguenillé | 
| nous | eussions | déguenillé | 
| vous | eussiez | déguenillé | 
| ils | eussent | déguenillé | 
Subjonctif
				Subjonctif présent
| que | je | déguenille | 
| que | tu | déguenilles | 
| qu' | il | déguenille | 
| que | nous | déguenillions | 
| que | vous | déguenilliez | 
| qu' | ils | déguenillent | 
Subjonctif imparfait
| que | je | déguenillasse | 
| que | tu | déguenillasses | 
| qu' | il | déguenillât | 
| que | nous | déguenillassions | 
| que | vous | déguenillassiez | 
| qu' | ils | déguenillassent | 
Subjonctif passé
| que | j' | aie | déguenillé | 
| que | tu | aies | déguenillé | 
| qu' | il | ait | déguenillé | 
| que | nous | ayons | déguenillé | 
| que | vous | ayez | déguenillé | 
| qu' | ils | aient | déguenillé | 
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | déguenillé | 
| que | tu | eusses | déguenillé | 
| qu' | il | eût | déguenillé | 
| que | nous | eussions | déguenillé | 
| que | vous | eussiez | déguenillé | 
| qu' | ils | eussent | déguenillé | 
	
				
			Impératif
				Impératif présent
| déguenille | 
| déguenillons | 
| déguenillez | 
Impératif passé
| aie | déguenillé | 
| ayons | déguenillé | 
| ayez | déguenillé | 
 
			Infinitif
				Infinitif présent
				Infinitif passé
				 
			Participe
				Participe présent
				Participe passé
| déguenillé | 
| ayant | déguenillé |