Conjugaison et définition du verbe DÉSACCOUTUMER
Conjugaison complète et définition du verbe désaccoutumer
Liste des verbes en D
Auxiliaire utilisé : avoir
Terminaison : -er
Définition : désaccoutumer 1er groupe /de.za.ku.ty.me/ transitif
Éloigner quelqu’un de ce qu’il a coutume de faire.
Indicatif
Présent
| je | désaccoutume |
| tu | désaccoutumes |
| il | désaccoutume |
| nous | désaccoutumons |
| vous | désaccoutumez |
| ils | désaccoutument |
Plus-que-parfait
| j' | avais | désaccoutumé |
| tu | avais | désaccoutumé |
| il | avait | désaccoutumé |
| nous | avions | désaccoutumé |
| vous | aviez | désaccoutumé |
| ils | avaient | désaccoutumé |
Futur simple
| je | désaccoutumerai |
| tu | désaccoutumeras |
| il | désaccoutumera |
| nous | désaccoutumerons |
| vous | désaccoutumerez |
| ils | désaccoutumeront |
Passé composé
| j' | ai | désaccoutumé |
| tu | as | désaccoutumé |
| il | a | désaccoutumé |
| nous | avons | désaccoutumé |
| vous | avez | désaccoutumé |
| ils | ont | désaccoutumé |
Passé simple
| je | désaccoutumai |
| tu | désaccoutumas |
| il | désaccoutuma |
| nous | désaccoutumâmes |
| vous | désaccoutumâtes |
| ils | désaccoutumèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | désaccoutumé |
| tu | auras | désaccoutumé |
| il | aura | désaccoutumé |
| nous | aurons | désaccoutumé |
| vous | aurez | désaccoutumé |
| ils | auront | désaccoutumé |
Imparfait
| je | désaccoutumais |
| tu | désaccoutumais |
| il | désaccoutumait |
| nous | désaccoutumions |
| vous | désaccoutumiez |
| ils | désaccoutumaient |
Passé antérieur
| j' | eus | désaccoutumé |
| tu | eus | désaccoutumé |
| il | eut | désaccoutumé |
| nous | eûmes | désaccoutumé |
| vous | eûtes | désaccoutumé |
| ils | eurent | désaccoutumé |
Annonce
Conditionnel
Conditionnel présent
| je | désaccoutumerais |
| tu | désaccoutumerais |
| il | désaccoutumerait |
| nous | désaccoutumerions |
| vous | désaccoutumeriez |
| ils | désaccoutumeraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | désaccoutumé |
| tu | aurais | désaccoutumé |
| il | aurait | désaccoutumé |
| nous | aurions | désaccoutumé |
| vous | auriez | désaccoutumé |
| ils | auraient | désaccoutumé |
Conditionnel passé 2ème forme
| j' | eusse | désaccoutumé |
| tu | eusses | désaccoutumé |
| il | eût | désaccoutumé |
| nous | eussions | désaccoutumé |
| vous | eussiez | désaccoutumé |
| ils | eussent | désaccoutumé |
Subjonctif
Subjonctif présent
| que | je | désaccoutume |
| que | tu | désaccoutumes |
| qu' | il | désaccoutume |
| que | nous | désaccoutumions |
| que | vous | désaccoutumiez |
| qu' | ils | désaccoutument |
Subjonctif imparfait
| que | je | désaccoutumasse |
| que | tu | désaccoutumasses |
| qu' | il | désaccoutumât |
| que | nous | désaccoutumassions |
| que | vous | désaccoutumassiez |
| qu' | ils | désaccoutumassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | désaccoutumé |
| que | tu | aies | désaccoutumé |
| qu' | il | ait | désaccoutumé |
| que | nous | ayons | désaccoutumé |
| que | vous | ayez | désaccoutumé |
| qu' | ils | aient | désaccoutumé |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | désaccoutumé |
| que | tu | eusses | désaccoutumé |
| qu' | il | eût | désaccoutumé |
| que | nous | eussions | désaccoutumé |
| que | vous | eussiez | désaccoutumé |
| qu' | ils | eussent | désaccoutumé |
Impératif
Impératif présent
| désaccoutume |
| désaccoutumons |
| désaccoutumez |
Impératif passé
| aie | désaccoutumé |
| ayons | désaccoutumé |
| ayez | désaccoutumé |
Infinitif
Infinitif présent
Infinitif passé
Participe
Participe présent
Participe passé
| désaccoutumé |
| ayant | désaccoutumé |