Conjugaison et définition du verbe ENCOURIR
Conjugaison complète et définition du verbe encourir
Liste des verbes en E
Auxiliaire utilisé : avoir
Terminaison : -courir
Définition : encourir transitif 3ème groupe
Attirer sur soi, en parlant de châtiments, de peines qui viennent d’une puissance supérieure.
Indicatif
Présent
| j' | encours |
| tu | encours |
| il | encourt |
| nous | encourons |
| vous | encourez |
| ils | encourent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | encouru |
| tu | avais | encouru |
| il | avait | encouru |
| nous | avions | encouru |
| vous | aviez | encouru |
| ils | avaient | encouru |
Futur simple
| j' | encourrai |
| tu | encourras |
| il | encourra |
| nous | encourrons |
| vous | encourrez |
| ils | encourront |
Passé composé
| j' | ai | encouru |
| tu | as | encouru |
| il | a | encouru |
| nous | avons | encouru |
| vous | avez | encouru |
| ils | ont | encouru |
Passé simple
| j' | encourus |
| tu | encourus |
| il | encourut |
| nous | encourûmes |
| vous | encourûtes |
| ils | encoururent |
Futur antérieur
| j' | aurai | encouru |
| tu | auras | encouru |
| il | aura | encouru |
| nous | aurons | encouru |
| vous | aurez | encouru |
| ils | auront | encouru |
Imparfait
| j' | encourais |
| tu | encourais |
| il | encourait |
| nous | encourions |
| vous | encouriez |
| ils | encouraient |
Passé antérieur
| j' | eus | encouru |
| tu | eus | encouru |
| il | eut | encouru |
| nous | eûmes | encouru |
| vous | eûtes | encouru |
| ils | eurent | encouru |
Annonce
Conditionnel
Conditionnel présent
| j' | encourrais |
| tu | encourrais |
| il | encourrait |
| nous | encourrions |
| vous | encourriez |
| ils | encourraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | encouru |
| tu | aurais | encouru |
| il | aurait | encouru |
| nous | aurions | encouru |
| vous | auriez | encouru |
| ils | auraient | encouru |
Conditionnel passé 2ème forme
| j' | eusse | encouru |
| tu | eusses | encouru |
| il | eût | encouru |
| nous | eussions | encouru |
| vous | eussiez | encouru |
| ils | eussent | encouru |
Subjonctif
Subjonctif présent
| que | j' | encoure |
| que | tu | encoures |
| qu' | il | encoure |
| que | nous | encourions |
| que | vous | encouriez |
| qu' | ils | encourent |
Subjonctif imparfait
| que | j' | encourusse |
| que | tu | encourusses |
| qu' | il | encourût |
| que | nous | encourussions |
| que | vous | encourussiez |
| qu' | ils | encourussent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | encouru |
| que | tu | aies | encouru |
| qu' | il | ait | encouru |
| que | nous | ayons | encouru |
| que | vous | ayez | encouru |
| qu' | ils | aient | encouru |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | encouru |
| que | tu | eusses | encouru |
| qu' | il | eût | encouru |
| que | nous | eussions | encouru |
| que | vous | eussiez | encouru |
| qu' | ils | eussent | encouru |
Impératif
Impératif présent
Impératif passé
| aie | encouru |
| ayons | encouru |
| ayez | encouru |
Infinitif
Infinitif présent
Infinitif passé
Participe
Participe présent
Participe passé