Conjugaison et définition du verbe ÉRAILLER
Conjugaison complète et définition du verbe érailler
Liste des verbes en E
Auxiliaire utilisé : avoir
Terminaison : -er
Définition : érailler transitif 1er groupe
Déformer un tissu en relâchant les fils.
Par extension, dégrader la surface d'un objet, d'une matière.
Par extension, devenir rauque, en parlant de la voix
Vieilli : Renverser en arrière.(Au participe passé uniquement).
Indicatif
Présent
| je | éraille |
| tu | érailles |
| il | éraille |
| nous | éraillons |
| vous | éraillez |
| ils | éraillent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | éraillé |
| tu | avais | éraillé |
| il | avait | éraillé |
| nous | avions | éraillé |
| vous | aviez | éraillé |
| ils | avaient | éraillé |
Futur simple
| je | éraillerai |
| tu | érailleras |
| il | éraillera |
| nous | éraillerons |
| vous | éraillerez |
| ils | érailleront |
Passé composé
| j' | ai | éraillé |
| tu | as | éraillé |
| il | a | éraillé |
| nous | avons | éraillé |
| vous | avez | éraillé |
| ils | ont | éraillé |
Passé simple
| je | éraillai |
| tu | éraillas |
| il | érailla |
| nous | éraillâmes |
| vous | éraillâtes |
| ils | éraillèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | éraillé |
| tu | auras | éraillé |
| il | aura | éraillé |
| nous | aurons | éraillé |
| vous | aurez | éraillé |
| ils | auront | éraillé |
Imparfait
| je | éraillais |
| tu | éraillais |
| il | éraillait |
| nous | éraillions |
| vous | érailliez |
| ils | éraillaient |
Passé antérieur
| j' | eus | éraillé |
| tu | eus | éraillé |
| il | eut | éraillé |
| nous | eûmes | éraillé |
| vous | eûtes | éraillé |
| ils | eurent | éraillé |
Annonce
Conditionnel
Conditionnel présent
| je | éraillerais |
| tu | éraillerais |
| il | éraillerait |
| nous | éraillerions |
| vous | érailleriez |
| ils | érailleraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | éraillé |
| tu | aurais | éraillé |
| il | aurait | éraillé |
| nous | aurions | éraillé |
| vous | auriez | éraillé |
| ils | auraient | éraillé |
Conditionnel passé 2ème forme
| j' | eusse | éraillé |
| tu | eusses | éraillé |
| il | eût | éraillé |
| nous | eussions | éraillé |
| vous | eussiez | éraillé |
| ils | eussent | éraillé |
Subjonctif
Subjonctif présent
| que | je | éraille |
| que | tu | érailles |
| qu' | il | éraille |
| que | nous | éraillions |
| que | vous | érailliez |
| qu' | ils | éraillent |
Subjonctif imparfait
| que | je | éraillasse |
| que | tu | éraillasses |
| qu' | il | éraillât |
| que | nous | éraillassions |
| que | vous | éraillassiez |
| qu' | ils | éraillassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | éraillé |
| que | tu | aies | éraillé |
| qu' | il | ait | éraillé |
| que | nous | ayons | éraillé |
| que | vous | ayez | éraillé |
| qu' | ils | aient | éraillé |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | éraillé |
| que | tu | eusses | éraillé |
| qu' | il | eût | éraillé |
| que | nous | eussions | éraillé |
| que | vous | eussiez | éraillé |
| qu' | ils | eussent | éraillé |
Impératif
Impératif présent
Impératif passé
| aie | éraillé |
| ayons | éraillé |
| ayez | éraillé |
Infinitif
Infinitif présent
Infinitif passé
Participe
Participe présent
Participe passé