Conjugaison et définition du verbe CAROTTER
			
		
Conjugaison complète et définition du verbe carotter
		
		Liste des verbes en C
		
	
		Auxiliaire utilisé : avoir
Terminaison : -er
Définition : carotter /ka.ʁɔ.te/ transitif 1er groupe
Familier : Extorquer quelque chose à quelqu’un en abusant sa bonne foi.
Faire un carottage, prélever un échantillon cylindrique (une carotte) de terrain, banquise etc.
			Indicatif
				Présent
| je | carotte | 
| tu | carottes | 
| il | carotte | 
| nous | carottons | 
| vous | carottez | 
| ils | carottent | 
Plus-que-parfait
| j' | avais | carotté | 
| tu | avais | carotté | 
| il | avait | carotté | 
| nous | avions | carotté | 
| vous | aviez | carotté | 
| ils | avaient | carotté | 
Futur simple
| je | carotterai | 
| tu | carotteras | 
| il | carottera | 
| nous | carotterons | 
| vous | carotterez | 
| ils | carotteront | 
Passé composé
| j' | ai | carotté | 
| tu | as | carotté | 
| il | a | carotté | 
| nous | avons | carotté | 
| vous | avez | carotté | 
| ils | ont | carotté | 
Passé simple
| je | carottai | 
| tu | carottas | 
| il | carotta | 
| nous | carottâmes | 
| vous | carottâtes | 
| ils | carottèrent | 
Futur antérieur
| j' | aurai | carotté | 
| tu | auras | carotté | 
| il | aura | carotté | 
| nous | aurons | carotté | 
| vous | aurez | carotté | 
| ils | auront | carotté | 
Imparfait
| je | carottais | 
| tu | carottais | 
| il | carottait | 
| nous | carottions | 
| vous | carottiez | 
| ils | carottaient | 
Passé antérieur
| j' | eus | carotté | 
| tu | eus | carotté | 
| il | eut | carotté | 
| nous | eûmes | carotté | 
| vous | eûtes | carotté | 
| ils | eurent | carotté | 
Annonce
	
 
			Conditionnel
				Conditionnel présent
| je | carotterais | 
| tu | carotterais | 
| il | carotterait | 
| nous | carotterions | 
| vous | carotteriez | 
| ils | carotteraient | 
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | carotté | 
| tu | aurais | carotté | 
| il | aurait | carotté | 
| nous | aurions | carotté | 
| vous | auriez | carotté | 
| ils | auraient | carotté | 
Conditionnel passé 2ème forme
| j' | eusse | carotté | 
| tu | eusses | carotté | 
| il | eût | carotté | 
| nous | eussions | carotté | 
| vous | eussiez | carotté | 
| ils | eussent | carotté | 
 
			Subjonctif
				Subjonctif présent
| que | je | carotte | 
| que | tu | carottes | 
| qu' | il | carotte | 
| que | nous | carottions | 
| que | vous | carottiez | 
| qu' | ils | carottent | 
Subjonctif imparfait
| que | je | carottasse | 
| que | tu | carottasses | 
| qu' | il | carottât | 
| que | nous | carottassions | 
| que | vous | carottassiez | 
| qu' | ils | carottassent | 
Subjonctif passé
| que | j' | aie | carotté | 
| que | tu | aies | carotté | 
| qu' | il | ait | carotté | 
| que | nous | ayons | carotté | 
| que | vous | ayez | carotté | 
| qu' | ils | aient | carotté | 
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | carotté | 
| que | tu | eusses | carotté | 
| qu' | il | eût | carotté | 
| que | nous | eussions | carotté | 
| que | vous | eussiez | carotté | 
| qu' | ils | eussent | carotté | 
 
				
	
				
			Impératif
				Impératif présent
Impératif passé
| aie | carotté | 
| ayons | carotté | 
| ayez | carotté | 
 
			Infinitif
				Infinitif présent
				Infinitif passé
				 
			Participe
				Participe présent
				Participe passé